Terugkeren naar je adem

Het leven gaat soms zo snel dat je het pas merkt wanneer je al halverwege de dag zit en je adem ergens hoog in je borst hangt.
Alsof je onbewust voortdurend kleine stukjes spanning hebt verzameld.
Een bericht hier, een afleiding daar, een deadline, een verwachting, een gedachte die blijft rondzingen.

En zonder dat je het doorhebt, raak je steeds verder van jezelf verwijderd.
Je hoofd gaat door, maar je lichaam blijft achter.
Tot er iets in je fluistert dat je terug mag komen.
Terug naar je adem.

Je adem is er altijd, zelfs als je hem vergeet.
Hij draagt je, kalmeert je, herinnert je aan iets heel eenvoudigs.
Dat je leeft in dit moment en nergens anders.

Inzicht

Ademhalen lijkt vanzelf te gaan, maar je adem laat vaak precies zien hoe het met je gaat.
Als je gespannen bent, wordt hij klein.
Als je haast hebt, wordt hij oppervlakkig.
Als je piekert, stokt hij soms zelfs even.

Je adem is een spiegel van je binnenwereld.
En het mooie is dat die spiegel niet oordeelt.
Hij laat alleen zien.
En zodra je naar je adem terugkeert, komt er ruimte.
Ruimte om te voelen wat er echt speelt.
Ruimte om te vertragen.
Ruimte om opnieuw te beginnen, zelfs midden op de dag.

Adem is het meest directe anker dat je hebt.
Je hoeft niets te bedenken, niets te begrijpen, niets te veranderen.
Door te ademen zoals je ademt, kom je vanzelf dichter bij jezelf.
En soms heb je precies dat nodig.

Doe het zelf

Neem vandaag een moment waarop je merkt dat je hoofd sneller loopt dan je lichaam.
Misschien tijdens het werken.
Misschien tijdens het rijden.
Misschien op een onverwacht moment waarin je je realiseert dat je al uren op automatische piloot staat.

Stop even.
Voel je voeten op de grond.
Leg een hand op je buik of borst.

Adem langzaam in door je neus.
Voel hoe je buik tegen je hand aanduwt.
Hou niets vast.
Laat de uitademing vanzelf wegstromen.

Doe dit drie keer.
Niet perfect, niet volgens een schema, maar gewoon bewust.

Kijk daarna wat er verschuift.
Misschien wordt je lichaam warmer.
Misschien voel je dat je schouders zakken.
Misschien merk je ineens weer dat je er bent.

Keer zo vaak terug naar je adem als je wilt.
Het is geen oefening die je goed of fout kunt doen.
Het is een thuiskomst.

Reflectie

Je adem is altijd dichterbij dan je gedachten.
En elke keer dat je terugkeert, herinner je jezelf aan iets essentieels.

Dat rust niet komt van controle, maar van aanwezigheid.
Dat je adem je draagt, ook als het leven even zwaar voelt.
En dat je altijd, op elk moment, opnieuw kunt beginnen.

Gewoon door een ademhaling.