Doe je best, het hoeft niet perfect

Soms denk je dat je het “nu echt doorhebt”.
Na een yogales, een ademcirkel of een rustige meditatie voel je je helemaal zen.
Tot je even later vaststaat in het verkeer, of in de rij bij de supermarkt.
En ineens is die rust verdwenen — poef — alsof ze nooit heeft bestaan.

Dan komt er vaak iets bij: irritatie, schuldgevoel, frustratie.
Alsof je het niet goed genoeg doet.
Alsof je, als je echt bewust zou leven, niet meer boos of ongeduldig zou mogen zijn.

Maar groei ziet er zelden perfect uit.

Inzicht

Innerlijke rust is geen eindstation.
Het is een ritme, een beweging, net als ademhalen.
Je verliest het, je vindt het terug.
En elke keer dat je jezelf weer vangt, groeit je bewustzijn een beetje.

Het gaat niet om het vermijden van onrust,
maar om het herkennen van wat er gebeurt, zonder jezelf te veroordelen.
Dat zien is al oefenen.
Dat voelen is al groei.

Doe het zelf

Merk vandaag eens op wanneer je ongeduld of spanning voelt.
In de auto, aan de kassa, in een gesprek.
Voel wat er gebeurt in je lijf, je adem, je schouders, je kaak.
Zeg dan zachtjes tegen jezelf: dit mag er ook zijn.

Adem in.
Adem uit.
Niets hoeft weg.

Laat de emotie even uitrazen, net als een golf.
En kijk daarna of je iets anders kunt kiezen:
een glimlach, een zucht, een stapje terug.

Reflectie

Rust is niet iets wat je bereikt,
maar iets waar je steeds weer naar terugkeert.

En dat terugkeren,
dat is de oefening.